H Τίνα Τέρνερ νόσησε από νεφρική νόσο εξαιτίας της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Έκανε μεταμόσχευση νεφρού, έπειτα από περίπου ένα χρόνο στην αιμοκάθαρση από τον σύζυγό της Erwin, ο οποίος της δώρισε το νεφρό του. Η μουσικός αφηγείται την ιστορία της υψηλής αρτηριακής της πίεσης, της αιμοκάθαρσης και της μεταμόσχευσης νεφρού:
“Ο αγώνας για θεραπεία είναι πάντα και αγώνας για σωστή ενημέρωση!
Πάσχω από υπέρταση εδώ και πολύ καιρό, διαγνώστηκα το 1978, αλλά δεν με ενδιέφερε και πολύ. Δεν θυμάμαι να μου εξήγησαν ποτέ τι σημαίνει υψηλή αρτηριακή πίεση ή πώς επηρεάζει το σώμα. Θεωρούσα την υψηλή αρτηριακή πίεση φυσιολογική. Ως εκ τούτου, δεν προσπάθησα πραγματικά να το ελέγξω. Το 1985 ένας γιατρός μου έδωσε μια συνταγή για χάπια από τα οποία έπρεπε να παίρνω ένα την ημέρα και αυτό ήταν όλο. Δεν το σκέφτηκα περισσότερο.
“Έπαθα νεφρική ανεπάρκεια εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν πίστευα ότι η υπέρταση μου χρειαζόταν θεραπεία με τη συμβατική ιατρική. Έθεσα τον εαυτό μου σε μεγάλο κίνδυνο αρνούμενη να αποδεχτώ την πραγματικότητα, ότι στην ουσία χρειαζόμουν καθημερινή φαρμακευτική αγωγή για το υπόλοιπο της ζωής μου. Θεωρούσα το σώμα μου ένα άτρωτο και άφθαρτο για πάρα πολύ καιρό.
Μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη το 2009 εξαιτίας της κακώς ελεγχόμενης υπέρτασης, αγωνίστηκα να ορθοποδήσω. Τότε ήταν που έμαθα για πρώτη φορά ότι τα νεφρά μου δεν λειτουργούσαν πια τόσο καλά. Είχαν ήδη χάσει το τριάντα πέντε τοις εκατό της λειτουργίας τους. Προσπάθησα να μάθω περισσότερα για τη λειτουργία και τη σημασία αυτών των οργάνων. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανότατα δεν γνωρίζουν καν πού βρίσκονται τα νεφρά τους και τι ακριβώς κάνουν, έως ότου τεθεί σε κίνδυνο η υγεία τους.
Συνέχισα να λαμβάνω θεραπεία για τον έλεγχο της υπέρτασης. Αλλά ήμουν πεπεισμένη ότι τα φάρμακα με έκαναν να αισθάνομαι ακόμα χειρότερα.
Με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξα μια θανάσιμη αντιπάθεια για αυτά τα χάπια. Θυμήθηκα ότι απολάμβανα τη ζωή πριν αρχίσω να τα παίρνω και ευχόμουν να μπορούσα να έχω τόσο καθαρό μυαλό και ενέργεια όπως συνήθιζα να έχω. Όταν ένας φίλος μου πρότεινε μια διαφορετική προσέγγιση και μου συνέστησε έναν ομοιοπαθητικό γιατρό στη Γαλλία, δεν δίστασα. Αντικατέστησε τα συμβατικά μου φάρμακα με ομοιοπαθητικά. Και μου είπαν να πίνω, να πίνω, να πίνω, να πίνω. Πράγματι, άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα μετά από λίγο.
Δεν είχα πει στους γιατρούς μου για το πείραμά μου και όταν επρόκειτο να κάνω τον επόμενο καθιερωμένο έλεγχο, ήμουν ενθουσιασμένη να δω αν το ομοιοπαθητικό φάρμακο είχε μειώσει την αρτηριακή μου πίεση και είχε βελτιώσει τη νεφρική μου λειτουργία.
Σπάνια στη ζωή μου είχα κάνει τόσο μεγάλο λάθος. Δεν ήξερα ότι η ανεξέλεγκτη υπέρταση θα επιδείνωνε τη νεφρική μου νόσο και ότι θα κατέστρεφε τα νεφρά μου.
Ποτέ δεν θα είχα αντικαταστήσει τα φάρμακά μου με τις ομοιοπαθητικές εναλλακτικές λύσεις, αν είχα ιδέα πόσα διακυβεύονταν για μένα. Χάρη στην αφέλειά μου είχα φτάσει στο σημείο όπου κινδύνευε πλέον η ζωή μου.
Στην αρχή, μπορεί να μην είχα παρατηρήσει κανένα σημάδι ασθένειας, αλλά μερικά από τα συμπτώματα που απέδωσα στα φάρμακα, όπως η κόπωση, η ναυτία ή η περιστασιακή ευερεθιστότητα, ήταν στην πραγματικότητα σημάδια της νεφρικής μου νόσου στο τελικό της στάδιο.
Πώς μου πέρασε από το μυαλό να πάρω αποφάσεις για τη θεραπεία μόνη μου! Αν είχα ιδέα για το ρίσκο που αναλάμβανα, δεν θα επέλεγα ποτέ την εναλλακτική ιατρική. Οι γιατροί μου ξεκαθάρισαν ότι οι συνέπειες της απόφασής μου ήταν μη αναστρέψιμες. Είχα οδηγηθεί σε νεφρική ανεπάρκεια,
Για να επιβιώσω, έπρεπε να ξεκινήσω αιμοκάθαρση. Ήταν η μόνη μου επιλογή, αλλά ήταν καταθλιπτικό να είμαι συνδεδεμένη με ένα μηχάνημα για ώρες.
Για τους επόμενους εννέα μήνες, όλη μου η ζωή αφορούσε την αιμοκάθαρση. Συνειδητοποίησα ότι ο αγώνας για θεραπεία είναι πάντα και αγώνας για σωστή ενημέρωση. Για παράδειγμα, δεν γνώριζα ότι η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια αποκαλείται “σιωπηλός δολοφόνος” επειδή τα συμπτώματα δεν γίνονται αντιληπτά μέχρι να χαθεί το 80% της νεφρικής λειτουργίας.
Όπως συνέβη σε μένα, η υπέρταση είναι μία από τις συχνότερες αιτίες νεφρικής ανεπάρκειας. Ήμουν τυχερή που ο Erwin προσφέρθηκε να μου δωρίσει ένα από τα νεφρά του. Ήταν το πρώτο βήμα προς τη μεταμόσχευση νεφρού, μια πολύ περίπλοκη διαδικασία.
Οι μήνες μετά τη μεταμόσχευση σημαδεύτηκαν από ατελείωτα σκαμπανεβάσματα. Κατά καιρούς ο οργανισμός μου προσπαθούσε να απορρίψει το νεφρό του δότη, όπως συμβαίνει συχνά μετά από μεταμόσχευση. Αυτό απαιτούσε συχνές εισαγωγές στο νοσοκομείο. Ένιωθα συνέχεια ναυτία και ζάλη, ξεχνούσα πράγματα και φοβόμουν πολύ. Τα προβλήματα αυτά δεν έχουν ακόμη επιλυθεί πλήρως. Παίρνω πολλά φάρμακα και φροντίζω να ακολουθώ σχολαστικά τις εντολές των γιατρών μου. Ξέρω όμως πλέον ότι τους εμπιστεύομαι και μπορώ να εμπιστευτώ και τις θεραπείες τους”
Λεπτομέρειες για την ασθένειά της, την αιμοκάθαρση και την μεταμόσχευση νεφρού, μπορεί να διαβάσει κανείς στην αυτοβιογραφία της, “My Love Story”.
ΠΗΓΗ: show your kidneys love