Η πολυκυστική νόσος των νεφρών που κληρονομείται με επικρατούντα χαρακτήρα (Autosomal Dominant Polycystic Kidney Disease, ADPKD) είναι η πιο συχνή κληρονομική νεφρική πάθηση και δεν έχει θεραπεία.
Πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of American Society of Nephrology (JASN), αποκαλύπτει έναν παραγνωρισμένο μηχανισμό που πιθανώς συμβάλλει στην κατάσταση αυτή. Τα ευρήματα παρέχουν καλύτερη κατανόηση της ADPKD και μπορεί να οδηγήσουν σε νέες στρατηγικές για τη θεραπεία της.
Μεταλλάξεις στο γονίδιο PKD1, το οποίο κωδικοποιεί την πολυκυστίνη-1 (PC1), ή στο γονίδιο PKD2, το οποίο κωδικοποιεί την πολυκυστίνη-2 (PC2), προκαλούν τις περισσότερες περιπτώσεις ADPKD.
Οι πρωτεΐνες PC1 και PC2 λειτουργούν ως σύμπλοκα υποδοχέων-διαύλων για το ασβέστιο και άλλα ιόντα και βρίσκονται σε κυτταρικές δομές που ονομάζονται πρωτογενείς βλεφαρίδες. Οι πρωτογενείς βλεφαρίδες είναι μικροσκοπικές, δακτυλοειδείς προεξοχές που επενδύουν τους μικρούς σωλήνες όπου σχηματίζονται τα ούρα.
Η απώλεια των PC1 και PC2 στις βλεφαρίδες πιστεύεται ότι έχει κεντρικό ρόλο στην παθογένεια του σχηματισμού κύστεων που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ADPKD. Ωστόσο, οι PC1 και PC2 μπορούν να εκφραστούν και σε άλλες θέσεις και δεν είναι σαφές αν αυτές οι μορφές των πρωτεϊνών είναι επίσης σημαντικές για την πρόληψη της ADPKD.
Για να το ερευνήσουν, ο Chou-Long Huang, MD, PhD (University of Iowa Carver College of Medicine) και οι συνεργάτες του εξέτασαν το ρόλο του PC2 στο ενδοπλασματικό δίκτυο (ER), μια δομή μέσα στα κύτταρα που εμπλέκεται στη σύνθεση πρωτεϊνών και λιπιδίων.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι το PC2 στο ενδοπλασματικό δίκτυο είναι σημαντικό για τη διατήρηση της υγείας των νεφρών και ότι η απώλειά του μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό κύστεων.
Το PC2 που εντοπίζεται στο ενδοπλασματικό δίκτυο μπλοκάρει τις κύστεις πιθανώς λειτουργώντας ως δίαυλος καλίου που διευκολύνει την ανταλλαγή καλίου και ασβεστίου. Όταν οι ερευνητές εκτρέφουν ποντίκια με έλλειψη PC2, τα ζώα αναπτύσσουν κύστεις, αλλά αυτό μπορεί να αντιστραφεί με την εκτροφή των ποντικιών με έλλειψη PC2 ώστε να εκφράζουν ένα διαφορετικό κανάλι καλίου που ονομάζεται TricB στο ενδοπλασματικό δίκτυο.
“Το σημερινό δόγμα της ADPKD είναι ότι πρόκειται για μια ασθένεια στην οποία τα ελαττώματα προέρχονται κυρίως από τις βλεφαρίδες. Δείχνουμε ότι οι βλάβες στο ενδοπλασματικό δίκτυο ίσως παίζουν σημαντικότερο ρόλο”, δήλωσε ο Δρ Huang.
“Επιπλέον, η λειτουργία του PC2 στο ενδοπλασματικό δίκτυο είναι να ρυθμίζει την κίνηση του καλίου ώστε να επηρεάζει έμμεσα την ισορροπία του ασβεστίου”
Εκτός από την παροχή αυτών των πληροφοριών, η έρευνα υποδηλώνει ότι η ενεργοποίηση του TricB μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη στρατηγική θεραπείας για την ADPKD.
ΠΗΓΗ: sciencedialy.com
Βιβλιογραφία