20 λόγοι για να θαυμάζεις – και όχι να λυπάσαι – έναν άνθρωπο με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1

Γιατί πρέπει να θαυμάζεις – και όχι να λυπάσαι – έναν άνθρωπο με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1

• Γιατί τα παιδικά, τα εφηβικά ή τα πρώτα νεαρά του χρόνια δεν ήταν ίδια με τα δικά σου. Την εποχή που εσύ ανατρίχιαζες με τα αίματα, αυτός μάθαινε να κάνει ενέσεις καρφώνοντας πορτοκάλια.
• Γιατί την εποχή που εσύ ούρλιαζες ότι δεν θα φας τις φακές, αλλά μόνο το επιδόρπιο, αυτός διέγραφε το επιδόρπιο.
• Γιατί όταν εσύ ξεχνούσες να φας, αυτός είχε ένα βιολογικό ρολόι να του θυμίζει να σταματάει ό,τι κάνει για να μπουκώσει.
• Γιατί τις στιγμές που εσύ σιχαινόσουν τα νοσοκομεία και τους γιατρούς, αυτός τα είχε κάνει δεύτερο σπίτι.
• Γιατί την στιγμή που εδραιώνονταν οι πρώτες σχέσεις και οι πρώτες μεγάλες φιλίες, αυτός είχε να αντιμετωπίσει ανθρώπους αδαείς και αγενείς, που του έκαναν ερωτήσεις όπως “πώς μπορείς να ζεις χωρίς γλυκά;” ή έκαναν δηλώσεις όπως “εγώ δεν θα έκανα ένεση, ποτέ! ακόμα κι αν εξαρτιόταν η ζωή μου από αυτό”, αλλά και ανθρώπους που ξεχνούσαν κάθε μέρα την κατάστασή του και τον θεωρούσαν ακατάδεχτο όταν πάλευε να αρνηθεί τη μ@λ@κισμένη την πάστα.
• Γιατί μάθαινε να ξυπνάει νωρίς όταν εσύ με την πρώτη ευκαιρία ξύπναγες το μεσημέρι, και
• Γιατί έχει χρόνια να κάνει αυτό που λέγεται “καλός ύπνος”, αλλά δεν βαριέσαι – βαθιά ανάσα και ξεκινά η μέρα.
• Γιατί είχε πειθαρχία πριν καλά-καλά εσύ μάθεις να στρώνεις το κρεβάτι σου.
• Γιατί έμαθε να υπερασπίζεται τον εαυτό του όταν δεν έβγαινες από το σπίτι γιατί πετάγαν τα μαλλιά σου.
• Γιατί ξέρει τα μαθηματικά που εσύ δεν έμαθες: να υπολογίζει μονάδες, χρόνους, ποσοστά και δοσολογίες.
• Γιατί όταν άρχισε να ζει μόνος του πήρε ένα γιγάντιο ρίσκο, ρίσκο ζωής και θανάτου.
• Γιατί δεν μπορεί να περάσει μια βδομάδα με κορν φλέικς και μακαρόνια, άρα έμαθε να λογαριάζει και το χρήμα από πολύ νωρίς.
• Γιατί κρατήθηκε για έναν λόγο παραπάνω μακριά από τσιγάρα, αλκοόλ, ναρκωτικά και λοιπές τρέλες.
• Γιατί υπάρχουν μέρες που δεν είναι καλές.
• Γιατί τα τρύπια δάχτυλα ανοίγουν.
• Γιατί τα σημεία των ενέσεων μελανιάζουν.
• Γιατί κάνει τα πάντα σωστά και τα πράγματα πάνε όλο και χειρότερα – αλλά δεν το βάζει κάτω: έχει μάθει τα ups και τα downs της ζωής και της υγείας χρόνια νωρίτερα.
• Γιατί πληρώνει μια στιγμή παγωτού με δύο μερόνυχτα εξισορροπιστικών ενέσεων. Μια βραδιά χορού με μπισκότα και ζάχαρη στις πέντε το πρωί. Και μετά συνεχίζει, γιατί δεν εχει τέλος – δεν έχει διάλειμμα.
• Γιατί κάνει ακριβώς τα ίδια που κάνεις κι εσύ, έχει ακριβώς τις ίδιες δυσκολίες που έχεις εσύ, μετράει τα λεφτά του, τα ένσημά του, τις ώρες του, τους φίλους του, τους χωρισμούς του, τα προβλήματα στη δουλειά του, αλλά όλα αυτά συν τέσσερις ενέσεις τη μέρα, τρεις μετρήσεις ζαχάρου, τακτικά γεύματα συγκεκριμένων ειδών, καμία απόκλιση (ή τουλάχιστον καμία χωρίς ζημία), και πάρα πολύ άσχημες στιγμές κόπωσης, εκνευρισμού, πόνου και απελπισίας.
• Γιατί η ζωή του δεν του χαρίζεται περισσότερο επειδή έχει σωματικά μικρότερες αντοχές. Αντιθέτως: είναι πιο ακριβή. Τα φάρμακα κοστίζουν, τα αναλώσιμα κοστιζουν, οι εξετάσεις κοστίζουν, οι καλές τροφές κοστίζουν.

Ο διαβητικός έχει την ίδια ζωή με σένα, με λιγότερο χρόνο μες στη μέρα, μεγαλύτερη δυσκολία συγκέντρωσης, εργοδότες που δεν συναισθάνονται γιατί πρέπει να διακόψει και να φάει για πέντε λεπτά, θαμώνες στις καφετέριες που τον κοιτούν περίεργα όταν τρυπιέται και ανθρώπους στο δρόμο που τον κοιτάν με απέχθεια όταν τρώει φακελάκια ζάχαρης.

Γιατί έχει οχυρωθεί και έχει ατσαλωθεί για να επιβιώσει. Είναι ένας επιβιώσας της καθημερινότητας, κι αυτό το κατακτά κάθε μέρα χωρίς να σε αφορά, γι’ αυτό μη τολμήσεις να τον ξαναλυπηθείς.

ΠΗΓΗ: Μανούλες παιδιών με διαβήτη