Οι γηράσκουσες κοινωνίες τείνουν να έχουν αυξημένο αριθμό ασθενών που υποβάλλονται σε αντιθρομβωτική θεραπεία και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε αυτή τη θεραπεία μπορούν να επηρεάσουν τη νεφρική λειτουργία. Ειδικότερα, η μειωμένη νεφρική λειτουργία που προκαλείται από αντιθρομβωτικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τα αιμορραγικά συμβάντα. Συνιστάται ανεπιφύλακτα στους ασθενείς, ιδίως σε εκείνους με μειωμένη νεφρική λειτουργία, να συζητούν λεπτομερώς με το γιατρό τους σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και τα οφέλη της συνέχισης της αντιθρομβωτικής θεραπείας.
Οι ασθενείς με καρδιακή αρρυθμία (κολπική μαρμαρυγή) έχουν υψηλό κίνδυνο για θρομβωτικά επεισόδια στα αιμοφόρα αγγεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μόνιμη βλάβη οργάνων – όπως εγκεφαλικό έμφραγμα – και τους χορηγείται αντιθρομβωτική θεραπεία για να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης θρόμβων αίματος. Ωστόσο, ο κίνδυνος αιμορραγικών επεισοδίων αυξάνεται ταυτόχρονα λόγω της φύσης αυτών των φαρμάκων. Η σοβαρότητα αυτών των αιμορραγικών επεισοδίων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό, από την επίσταξη (ρινορραγία) έως τη θανατηφόρα εγκεφαλική αιμορραγία.
Ενώ είναι γνωστό ότι η νεφρική λειτουργία σχετίζεται με τον κίνδυνο αιμορραγικών επεισοδίων, οι ερευνητές των Πανεπιστημίων Kumamoto, Miyazaki και Tohoku στην Ιαπωνία διεξήγαγαν μια ανάλυση υποομάδων της μελέτης Atrial Fibrillation and Ischemic Events with Rivaroxaban in Patients with Stable Coronary Artery Disease (AFIRE) για να προσδιορίσουν την επίδραση της νεφρικής λειτουργίας στον κίνδυνο υποτροπιάζουσας αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της αντιθρομβωτικής θεραπείας.
Η ανάλυσή τους αποκάλυψε ότι η επίδραση της νεφρικής λειτουργίας στα επαναλαμβανόμενα συμβάντα κινδύνου αιμορραγίας ήταν αρκετά μεγάλη για τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αυτή τη θεραπεία. Διαπίστωσαν επίσης ότι ο κίνδυνος αιμορραγίας μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου για τους ασθενείς με υγιή νεφρική λειτουργία, αλλά παρέμεινε υψηλός για τους ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία. Είναι σαφές ότι η απόφαση για τη χρήση μιας τέτοιας θεραπείας πρέπει να εξισορροπείται μεταξύ των αναμενόμενων αντιθρομβωτικών αποτελεσμάτων και των κινδύνων αιμορραγίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, θεωρείται καλύτερο να συνεχίζονται οι αντιθρομβωτικές θεραπείες ακόμη και μετά από αιμορραγικά συμβάντα, εφόσον το συμβάν δεν ήταν σοβαρό. Ωστόσο, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσο οι ασθενείς όσο και οι γιατροί διστάζουν να συνεχίσουν τη θεραπεία μετά από οποιοδήποτε αιμορραγικό συμβάν. Για την αξιολόγηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων, τα φάρμακα αυτά συνήθως μετριούνται με βάση τον αριθμό των αιμορραγικών και θρομβωτικών συμβάντων.
Δυστυχώς, κατά την αξιολόγηση της αντιθρομβωτικής θεραπείας, οι περισσότερες μελέτες λαμβάνουν υπόψη μόνο το πρώτο συμβάν στις αναλύσεις τους, παρόλο που οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν πολλαπλά συμβάντα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η μελέτη αυτή αποκάλυψε ότι η επίδραση της νεφρικής λειτουργίας στον κίνδυνο αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της αντιθρομβωτικής θεραπείας είναι μεγαλύτερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί σε προηγούμενες μελέτες.
Επιπλέον, οι ασθενείς με υγιή νεφρική λειτουργία φαίνεται να έχουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης αιμορραγικού επεισοδίου με την πάροδο του χρόνου, αλλά ο κίνδυνος για τους ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία παραμένει υψηλός όσο περνάει ο χρόνος.
“Συνιστάται ιδιαίτερα μια λεπτομερής συζήτηση μεταξύ ασθενών και ιατρών με βάση όλα τα τρέχοντα επιστημονικά στοιχεία σχετικά με τους κινδύνους και τα οφέλη της αντιθρομβωτικής θεραπείας”, δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Kunihiko Matsui από το Τμήμα Γενικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Kumamoto. “Η ανάλυσή μας θα είναι αρκετά χρήσιμη για τη διευκόλυνση αυτού του είδους της συζήτησης”
ΠΗΓΗ: sciencedaily.com
Bιβλιογραφία