Μετά την πάροδο πέντε με έξι χρόνων από την εκδήλωση της ασθένειας, η πρόκληση σοβαρών κινητικών προβλημάτων είναι αναπόφευκτη. Η μείωση της αισθητικότητας των άκρων, η μυϊκή αδυναμία, η ατροφία και η αδυναμία αντίληψης του ζεστού και του κρύου στα πόδια είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα της νόσου. Ως εκ τούτου οι ασθενείς σταδιακά χάνουν την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους, με αποτέλεσμα να αλλάζει δραματικά τη ζωή τους. Αρχικά καθηλώνονται σε αναπηρική καρέκλα και στη συνέχεια μένουν στο κρεβάτι. Πέραν των νευροπαθητικών συμπτωμάτων εμφανίζονται προβλήματα στο γαστρεντερικό, το κυκλοφορικό, το ουροποιογεννητικό σύστημα, τα νεφρά και τα μάτια. Κυριολεκτικά ο ασθενής μοιάζει σαν ένα αναμμένο κερί που θα λιώσει και θα σβήσει περίπου δέκα χρόνια μετά την εκδήλωση της ασθένειας.
Η μόνη θεραπεία για την ασθένεια, την περίοδο που είχα διαγνωστεί, ήταν η μεταμόσχευση ήπατος. Μεταμοσχεύτηκα, τον Μάρτιο του 2015, στο Μπέρμινχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το γεγονός ότι σήμερα είμαι ζωντανός το οφείλω στον άγνωστο ηρώα μου. Τον άνθρωπο που με το θάνατο του, μου χάρισε ζωή, δίνοντας μου παράλληλα το δικαίωμα να μπορώ να ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον για μένα και τους ανθρώπους που αγαπώ.
Η διαδρομή μέχρι να φτάσω στο τέρμα ήταν γεμάτη από επώδυνες, αλλά ωφέλιμες εμπειρίες, που με βοήθησαν να προσπαθήσω να αλλάξω προς το καλύτερο. Η δοκιμασία μου ήταν η αφορμή που με έσπρωξε να ξεκινήσω να αγωνίζομαι για να αποβάλω τα πάθη μου, να διορθώνω τα λάθη μου, να βάζω νερό στον εγωισμό μου, να μεριμνώ για τη ψυχή μου και να βάζω υγιείς στόχους στη ζωή μου.
Πριν από ένα χρόνο, θέλησα να διηγηθώ την μου ιστορία μου στον κόσμο, γράφοντας το πρώτο μου βιβλίο. Ένοιωσα την ανάγκη να μοιραστώ δημόσια τη γνώση που απέκτησα μέσα από τα βιώματα μου, ευελπιστώντας ότι θα καταφέρω να βοηθήσω και να εμπνεύσω ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό πρόβλημα ή περνούν από κάποια δοκιμασία.
Η αλήθεια είναι πως, στην αρχή της περιπέτειας μου, πάλευα να συμβιβαστώ με την ιδέα του κακού που με βρήκε. Είχα πιστέψει, ο αφελής, πως η ασθένεια ήταν η αρχή του τέλους της γήινης ύπαρξής μου. Ήμουν στα πρόθυρα να υψώσω λευκή σημαία. Δήλωνα έτοιμος να παραδοθώ. Δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Ο φόβος και η απογοήτευση δεν μου επέτρεπαν να σκεφτώ ότι αυτό που μου συνέβαινε θα ήταν, ενδεχομένως, η αρχή μιας καλύτερης ζωής.
Τελικά η δοκιμασία μου, με βοήθησε να ανακαλύψω τις κρυμμένες μου δυνάμεις. Αυτές τις δυνάμεις που όλοι κρύβουμε μέσα μας και τις οποίες αφήνουμε ανενεργές. Μέσα από τις δύσκολες στιγμές που έχω βιώσει, έφτασα πιο κοντά στην αυτογνωσία. Συστήθηκα από την αρχή και με ειλικρίνεια στον εαυτό μου. Ήταν η ευκαιρία, να αισθανθώ τη δύναμη της πίστης, να γευτώ τη χαρά που γεννά η ελπίδα και να βιώσω τις ευεργετικές ιδιότητες της προσευχής.
Μέσα από το βιβλίο μου, “ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ – Μια αληθινή ιστορία για το μεγαλείο της δωρεάς οργάνων” ευελπιστώ να ενημερώσω σωστά την κοινή γνώμη, για την σημασία της δωρεάς οργάνων. Στόχος είναι να σταλεί το μήνυμα πως πρόκειται, για την ύψιστη πράξη ανθρωπιάς και αλτρουισμού, μέσα από την οποία, σώζονται ζωές.