Τα εφημερεύοντα νοσοκομεία και ο γολγοθάς των αιμοκαθαιρόμενων με covid-19: Καταγγελία ενός νεφροπαθή!

Καταγγελία του Νίκου Ευστρατίου, νεφροπαθή!

“Νεφροπαθής με COVID-19, συνδυασμός που … τα σπάει!!! Υπάρχει μια διστακτικότητα όταν σε ένα blog, σε μια εφημερίδα, σε μια ομάδα πρέπει να παρθεί απόφαση αν θα δημοσιευθεί μια καταγγελία. Μια καταγγελία που μπορεί και να είναι αβάσιμη και να βάλει σε μπελάδες το blog ή και τον καταγγέλοντα. Ή, που την κάνει ένας ανώνυμος και δεν μπορεί να ελεγχθεί η ακρίβειά της. Εδώ, βέβαια, δεν έχουμε μια τέτοια περίπτωση. Και ανώνυμος δεν είμαι, και τα ζω αυτά από … πρώτο τραπέζι πίστα!!! Να θυμίσω ότι είμαστε σε μια ομάδα ΑΜΕΑ και, τόσο απλά, τόσο φυσικά, είμαι κι εγώ ΑΜΕΑ και συγκεκριμένα νεφροπαθής αιμοκαθαιρόμενος και, εδώ και μερικές μέρες, θετικός σε COVID-19.

Ασφαλισμένος είμαι, αλλά θα ξεκινήσω να γράφω για τους ανασφάλιστους. Ακόμη και χωρίς την πανδημία, το πρόβλημα με τους περιφερόμενους (ανασφάλιστους) νεφροπαθείς, λίγο πολύ το ξέρουμε, αναγκάζονται να πηγαίνουν για αιμοκάθαρση από (εφημερεύον) νοσοκομείο σε (εφημερεύον) νοσοκομείο. Τώρα, με την πανδημία, στις εφημερίες των νοσοκομείων προστέθηκαν και οι ασθενούντες με κορωνοϊό νεφροπαθείς, κι έδεσε το γλυκό.

Λοιπόν, έχοντας, όπως ήδη έγραψα, κολλήσει COVID-19 προ ολίγων ημερών, είχα την εξαιρετική ατυχία (αφού, σωστά, έτσι είναι τα υγειονομικά πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ), να μη μπορώ πλέον να κάνω αιμοκάθαρση στην ιδιωτική κλινική, αλλά στο εκάστοτε εφημερεύον νοσοκομείο. Πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα, που πάσχει … από παντού. Ως θετικός στο ιό, κανονικά και με το νόμο, απαγορεύεται να χρησιμοποιήσω μέσο μαζικής μεταφοράς ή ταξί. Αν έχω δικό μου αυτοκίνητο, μπορώ να οδηγήσω και να μεταβώ κάπου, π.χ. στο εφημερεύον νοσοκομείο, μ’ αυτό. Εγώ όμως που δεν έχω δικό μου αυτοκίνητο, έχω πέσει στα νύχια του ελεεινού και τρισάθλιου ΕΚΑΒ. Απίστευτα κακή “εξυπηρέτηση”, με καθυστερήσεις των 5 ή 7 ή ακόμα και πάνω από 10 ωρών. Πραγματικά, αίσχος και κουραστικό, και ειδικά που μου το κάνουν αυτό τώρα που νοσώ, σχεδόν εξοντωτικό. Μα, είναι δυνατόν, (για παράδειγμα, την Τρίτη 11/1/2022) να φεύγω από το σπίτι μου με ασθενοφόρο ΕΚΑΒ περίπου στις 14:30 για αιμοκάθαρση, να επιστρέφω στις 01:45 και να μην μου έχουν δώσει, είτε από το νοσοκομείο είτε από το ΕΚΑΒ, ούτε μια γουλιά νερό, ούτε μια φέτα ψωμί; Να περιμένω ατελείωτα το ασθενοφόρο, που μετά τη συνεδρία αιμοκάθαρσης θα με πήγαινε στο σπίτι μου σε μια γωνιά του διαδρόμου των ΤΕΠ COVID και σε αυτές τις περίπου 6 ώρες, να έχουν περάσει από μπροστά μου … η Άρτα και τα Γιάννενα!!! Για το αν θα μπορούσαν να μου είχαν δώσει μια θέση σε θάλαμο ας το αφήσουμε καλύτερα, αυτά μπορεί να τα κάνουν οι ιδιώτες αλλά εδώ ρε αδερφέ είναι δημόσιο, έτσι γουστάρουμε και σε πετάμε.

Το πιο σοκαριστικό, πραγματικά τρομακτικό και που μπορεί να είναι και επικίνδυνο, είναι η οριζόντια περικοπή των ωρών αιμοκάθαρσης από 4 σε 3, ή η ανάλογη περικοπή / μείωση και σε όσους π.χ. θα έπρεπε να κάνουν ας πούμε 3 ώρες και τελικά κάνουν λιγότερες από 2 ½ ώρες. Υπόψη, αυτό δεν έγινε σε 1 νοσοκομείο 1 φορά, έτσι γίνεται σε όλα τα εφημερεύοντα. Να δείξουμε κατανόηση, λένε, είμαστε λένε σε συνθήκες πολέμου, προσπαθούν να εξυπηρετήσουν όλους και άλλα τέτοια ωραία. Μα, είσαστε καλά; Χωρίς εκτίμηση από ιατρό, χωρίς εξατομικευμένη ιατρική κρίση, μειώνουμε τις ώρες και την ποιότητα της αιμοκάθαρσης, οριζόντια; Εισαγγελέας ακούει; Με ή χωρίς δόλο, αυτό μπορεί και να είναι απόπειρα φόνου, κύριοι.

Να δείξω κατανόηση που μειώνετε την ποιότητα αιμοκάθαρσής μου; Όχι, δεν θα δείξω. Και τώρα, κάντε το σωστά, άντε μπράβο χαρτογιακάδες, που παίρνετε αποφάσεις που κανονικά ανήκουν στους θεράποντες ιατρούς. Κι όσο για τον πόλεμο αφήστε, ξέρω, έτσι είναι, κι όσοι μάχεστε και τα καταφέρνετε είσαστε ήρωες. Όμως, έτσι ήταν (με ή χωρίς κορωνοϊό) και πριν από 1 χρόνο, και πριν από 5 χρόνια, και πριν από 10 χρόνια και πάει λέγοντας.“

Τα παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο από τον καταγγέλοντα κ. Ευστρατίου και αποτελεί προσωπική καταγραφή των συνθηκών αιμοκάθαρσης στα εφημερεύοντα νοσοκομεία, για έναν αιμοκαθαιρόμενο ασθενή με covid-19